Yine ayrıldık..

Bugün saat 11:45'te Turk Hava Yolları TK1935 sefer sayılı Bruksel uçağı , babamızı evimize götürmek üzere kalktı.. Zaman, istemediğinde ne çabuk geçiyor..2 haftadan fazla olmuş geleli..

Bu kez onu yolcu etmek daha zor geldi..Cunku belki de bebegimizin dogumuna gelemeyecek..Normal bir dogum olursa, beklenmedik bir tarihi yakalama sansı malesef cok az, dua ediyorum bir sekilde denk gelir, o da bizimle ilk dakikalarimizda yanımızda olur..

Dun aksam,giderayak onu biras korkuttuk.istemeden.. hazırladıgımız bavulları ortada bırakınca ufak bir kaza atlattık..Karanlıkta takılıp yere düştüm..Allahtan elimde taşıdığım bir yastık vardı ve babamız tam arkamızdaydı.. Belki içgüdüsel, belki refleks.. Bebeği korumak için kendimi yere nasıl attım hatırlamıyorum, kolumun üstüne ve yana düştüm.. Hep korktuğum şey başıma gelseydi, bebeğimin üzerine düşseydim napardım bilmiyorum.. Karnımı biraz çarptım bavula ama birşeyimiz yok çok şükür.. Oğlumuz hala hareket ediyor ve bende herhangi bir terslik yok..

Anneliğin nasıl birşey olduğunu, daha bebek içimdeyken anlamaya başladım.. Ona birşey olsa napardım diye korkudan ağladım, başka bi sebepten değil. Bunca zaman onu taşıyıp, bu kadar dikkat edip, sona bu kadar yaklaşmışken.. Cengiz de çok telaşlandı, biz uyuyana kadar uyuyamadı yazık..

Allah esirgesin, herkesin bebeğini..